Yaşamını omuzumda geçiren o mavi kuşBelli belirsiz bir zamanın belirli bir gününde belli belirsiz bir gecenin ve hücrenin gölgesiyle haşır neşir olmuştuk ki ay çıktı en parlak yüzüyle içi dışlı olduklarımız hepsi hepsi havada dönüp duran bir kaç çelimsiz tüydü ertesi günler giyip yalnızlığın yün eledivenLERİNİ arı kovanından dalak bal alırcasına acımsı acınası kan revan olmuş günün ve o sabahın saçlarını tarardık sonra da ters yüz ederdik günü dün bu gün olurken yarın da bu günü kucaklardı şefkatle çünkü umut adlı mavi bir kuşumuz vardı beklerdik sabahlara kadar sabahı yaprak yaprak açardık çiçeklerin karnından erte günlere mavi kuş bi kere omzuma konmuştu tan ağarırken geçiriyordu yaşamını orda ve tüm yaşamını geçirecek gibiydi de kuş kış kış mı diyecektim yani -hem de maviydi hani maviye sısılsıklam aşık olduğum yıllarda yapmıştım bu yağlıboya tarihsiz resmi ay çok romantikti güneş azametli yağmur serindi huzur verici yıldırım ürkütücü her şeyi anlamıştım aşk’ı maviyi mavi kuşu peki biz kimdik biz kimiz Yüksel Nimet Apel 24/Ağustos/2016/Çarşamba/Bodrum |