GÖZYAŞLARIMM
GÖZYAŞLARIM
Yüzüm her mevsimi sonbahar yaşadı Gözlerim hep kıskandı bulutları Hıçkıra hıçkıra gürlemedi dökerken damlaları Işıldamadı ve toprağa teslim edemedi acıları Sustuğunda hiç çehresine güneş doğmadı Sessizce kimsesizce kuytu köşelerde Gecenin koynunda tavana dikilen bakışlarda Akmaya fırsat bulmadan yanağa kavuşmadan Silindi gözyaşlarım… Kumsalda oturdum çoğu vakit Güneşi teslim ederken akşamın serinliğine Çıplak ayaklarıma değen denizin sularına Yalnızlığın pınarından taştı gözyaşlarım… Elele tutuşup yürüyen çiftleri uzaktan seyrettim bazen Sevinç kır çiçeklerinin her tonu vardı yanaklarında Mutluluk buharlaşıyordu sevgiyle pişen yüreklerinden Sensizliğin gölgesinden süzüldü gözyaşlarım… Sensizliği mırıldayan şarkıda Bağdaş kurup ağaçların gölgesinde Bir arının çiçeğin saçını tararken Elimdeki kuru dalla toprağa garip şekiller çizerken Derin iç çekişlerin nefesinde süzüldü gözyaşlarım… Hiç güneşle öpüşmedi Ay ışığında yürüdü ıssız kaldırım taşlarına Sararmış bir yaprağı mesken tuttu Savruldu sevgisizliğin rüzgarına Gülümseyişini çizdi odanın tavanına Mazinin tonlarında yürüdü pişmanlıklarına Ama hep gözlerden uzak seslerden ırak Sessizce kimsesizce süzüldü gözyaşlarım.. İncinen gururundan İsyan etmeden ve lanet okumadan Sebepsiz sebeplerden boşluğa düşen umutlardan Kahpe bir kurşunla yere düşen bir annenin Emekleyerek göğsüne yönelen aç bir bebek gibi Hiçbir kaleme yar olmayan Dertlerin çöplerine huni yapılan bir kağıt gibi Sessizce kimsesizce kavrulan yürekten süzüldü gözyaşlarım.. İzzettin akyapı |
Kalemin susmasın
_________________________________Selamlar