Göz Hapsiüzerimde sayısız nazar ve kirpiklerime ağır gelen göz kapakları yağmurun teslim aldığı bir hikayenin ortasındayım ruhum dilek ağacı ellerim çilek tarlasında kaçak bir işçi avuçlarıma değen toprak kokusuna direniyorum kendimce dudaklarımda nefsin izi sırtımda beslediğim onlarca kaçıştan biriydi adımlarını topladığım yolculuğumun dikiz aynasına yansıyansa yalnızlığın topuk sesleri dediler ki ? İstanbul göç etti silindi gecelerdeki o asılsız sûreti dağlarını kar karanlığını ışık terketti dediler ki ? direndi ama kestiler nefesini o an vuruldu dilime çaresizliğin mühürü bir firârın gölgesini giyinmiş yasak bir limandı artık g e n ç l i ğ i m parmağımın ucunda ateşlenmeye hazır bir kurşun ve sessizliğin yankısı çınlatır kulakları kimindi kimin gözlerine isâbet etmişti gözlerim r e s m e n h a p s e d i l d i m . . . ! 15/08/2016 eMİNeYZAMAN 15;15 |
Geriye doģru
Bu şiire kadar bir heyecan aradım ve burda kıpırdanıyor bir şeyler.
Bir hareketliliğin son demleriyle.
Güzel şiirleriniz için kutlarım
Nice şiirlere saygılar.