Kadıköy'de yar yolunu gözler.
mutlu olduğumda sarılmak istiyorum;
kokuna, o sarıldıkça büyüyen incecik beline. ne yapayım yani ellerini dahi tutamıyorum, nefesini solu yamıyorum. üzüldükçe saçlarına karışasım var. sarılasım var yar. inceden inceye içimde bir şey var. ne bilmiyorum, şu dudağımda yitip giden cıgaramın, çözemediği tek derdim var. o’da sensin yar. meltem ol da arala penceremi perdemi. gel sıcağım. herkes gülecek değil ya biz ağlaşalım sarılarak yar. kim bilir, belki, uçan kuşların aklını çeleriz. belki hani olmaz ya sosyalizm gelir. belki sınırlar kalkar, çırılçıplak laleler olu yollarımız. gel biz sabah meltemi egeden. penceremi perdemi arala da yatağıma gel. nefesin yeter, dağlar bizi bekler sen yeter ki gel geç olmadan şafak kopmada. gel kızıla gel maviye gel kanıma gel canıma. |