Hasret....Tırnakların, saçlarını öldürürken Mum dikilmiş karanlığından Çıkartıp kalbime koyduğum sevgili Öyle ki Bana gözlerini sevdirdiğinde Tenindeki aşk çiçeklerinin kokusu İrem bağlarının ruh okşayan sesiydi Dağları Yolları Hasreti araya koydun da ne oldu Gül taşıyan ellerimi kanatarak Hangi muradını alnından öpmüş oldun Denizler kadar durgun Dalgalar kadar hırçın Kayalar kadar ıslak Özlem tufanındaki gecelerime Uçsuz bucaksız sevgiden Uçuşan kar tanelerinin ferahlığıyla Bir hatır •bir selam kopup gelmez mi? Esmerleşen varlığıma Nasıl olur diye geçirme aklından Sözlerin bittiği yerden de görülüyor Hiç gitmediğin bir şehrin Yabancı sokaklarında Kendi kendini gözleten hasret Geceleri uyutarak varıyor sabahlara Ve Özledikçe anlıyorum Neden okunuyor romanlar Neden yazılıyor şiir Hasret diyorsam silmiyorum Ölümü düşürmek istemiyorum araya Her hangi bir yerde Kendi kendine konuşurken Ya da kendini anlatırken birine Olur ya Adım geçerse kalbinle aranızda Hiç görmedim tanımadım desen Yalanlar söylesen de Sönmeyecek Parlayacaktır Aşk denen sessiz ışık içinde.... Sibel Kılıç.... Sevdayeli.... |
Kalemin susmasın
______________________________________Selamlar