Sevsem...Sevsem... Seve bilsem Sevmenin hazzına kansam Ruhumdan tezahür edeni umutla yaşasam Ağlasam, sevinciyle bahtiyar olsam, hicranla arkadaş olsam Hüznün sineme bahşettiği efkarı sahranın en müstesna haline bıraksam Ölmeden, insan ve kul olmanın şiarıyla hak ve hakikat için adanmayı başarsam Olsun... Yeter ki sen dile Heveslerini yaşamak için bile Kim ölmedi diyorsun, sualin söyle kime Ölmeden ölmeyi bilmedikten sonra bilmem ki akıl niye Beşer mahlukken kim ne der, hilkatiyle yaşar, ehliyet sahibi olunca Mes’uliyet ve mecburiyet hiç sormadan başlar, insan olan bu hakikatlere göre yaşar Nedensiz yaşayanlarda yaşadığını sanar, ruhi ve kalbi rikkatten uzaksan, gamsız san nefsin azar Mustafa Cilasun |