İç dışa, dış içe, bir defa çevrilseydik,
Dışı - içi, yarayla dolu görürsünüz,
Aşkın azameti her şeyi alır elinizden,
Bir gıdım sevgisiz, ilgisiz ömürsünüz…

Aşkını bir nimet yaptık, anlamaz,
Sorsan ona, sevgimiz bir külfettir,
Özlem başlar, koparır kendinden,
Gönlünün her hali, ona zulmettir…

Hüznün, aşkının dışarıdaki vitrinidir,
Halin gösterir, bir Leyla’ya Mecnun,
Gözlerden mana saçılır, ve dolu dolu,
Görünmez “Demdir” o an ki mecnun…

Görünürlük yok, görsellik yok, aşkta,
İki kürek kemiğine, gizlenmiştir kalp,
Yolunu bulan, imkanı olanın değildir,
Sevgi, yürek işi, sevilmeyen kırık kalp…

“Varını veren utanmamış” denilir,
Zerresinde sevgi yok, ne verebilir ki,
“Çam sakızı çoban armağanı”beklen,
Oda çıkmaz heybeden, ne beklenir ki…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.