0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1140
Okunma
Rüzgâr soğuk soğuk esiyordu
Hiç bilmediğim uzaklara götürüyordu
İçimi ürpertiyordu yalnızlığım
Yorgun gözlerim ürkek ürkek bakıyordu
Hazin dolu bakışlar yakıyordu benliğimi.
Denizin O eşsiz mavisini özler olduk
Hasret kaldık huzura, sevginin O narin güzelliğine
Yabancı insanlarla dolmuş sokaklarımız
İnsanlar çaresizlik içinde bırakılmış
Ey Allah’ım Huzur Rüzgârlarını bahşet bize.
Körpe çocuklar ölmesin Ülkemde
Daha süt emen yavrular çığlıklar içinde
Günahsız insanların hayatı bu kadar ucuz mu?
Neden kimse dur demiyor ölümlere?
Ey alim! Rüzgâr alsın tüm hüzünlerimizi.
Mehmet Öksüz
