Yaman Haykırış
Ömrü biçilmeden
Kimse tanımadı yalnızlığı... Mutluluk seğirdikçe kalemim İnceden bir hüzün dağılırdı Kimse anlamazdı S/özü ağlardı şiirlerin... Tebessüm etmeye zorlanırken Bu yaman haykırış Bu karanlık çok fazla bir bedene Boyun eğdikçe kadere İncelen ensem hep çatırdadı Kaç zamandır güneşim kayıp Tek kişilik kızıl bir hüzne gebeyim... Her batan gün terkedilirken karanlıga Sararan koynumda bir virgül daha üşüdü Kökümmü filizlendi acıya? Sökün çıkarın beni yadırgadığım bu yerden Amansız bir kısırdöngü kemiriyor aklımı Son yaprağımda düşmeden Benimsediğim Anımsadığım yerlere gömün beni Susuzda hayat bulurdum ben... Ayfer Aksoy |
Kalemin susmasın
______________________________Selamlar