Saçları iki yandan toplanan,
Korkudan bile korkmayan,
Küçük bir kızdım.
Güven,
Başımı koyduğum annemin dizlerindeydi.
Giderken annemi çok sevmiş olmalı ki onunla gitti.

Büyüdüm !
Hiç kimseye güvenemeyeceğin,
Geleceğin üstüne.
Mutsuzluk dansa kaldırdı çoğu kez,
Gözyaşlarıma aldırmadan.
Şerefsiz dünyaya inat,
’Şerefine’diye kadeh kaldıranları gördüm.
Hayretle izledim,
Her şeyi,
Herkesi.

Dürüst insanlar arasında büyüdüm ben.
Kim kaldı eskilerden,
Kim diyorum.
Şerefli,
Yalan söylememenin,
Nefes kadar gerekli olduğuna inanan.

Bazen;
Hayat saklambaç oynamaya zorladı.
Kaçıp saklanıyorum,
Saklanmak ne fayda,
Karşımda beliriyor hemen’sobe’ diye.

Kanatlarımın kırık olduğunu unutup,
Hiç unutamadığım babamın bir sözü,
Takılıyor hemen aklıma.
Başını eğersen tacın düşer kızım !
Eğmiyorum,
Başım yukarıda hala dik yürüyorum...

Filiz Telek