Büyümediler
Durdum saza vurdum düşümün tohumlarını
ektim suya kana kana yine de büyümediler. kırdım prangasını tek celsede şu sağır dudağımdan, Duydum bize küsmüşler, bir daha yürümediler. Ahını al göğe göm küsme bize ey yar düşüm. Şu Dünya’da soyut olan hiçte yoktur başka eşin. Sen gel akla gir bedene yoksa ruhum kalır öksüz Gel orman ek yağmurlara yarınlarım büyümediler. Güneş ve ay hepsi aynı sen yok iken bu akılda Doğanın boynu bükük çiçekler hiç büyümediler. Sen yeşert biz garibiz sensiz yarın bir savaştır. Barışı sevgi düşten doğar, bu mankurtlar bilemediler. |