Evcil
Bir dağın omzunda oturdun,
Ağacından güldün evcil. Ama Sahabenin aklına uyup, kumlara saatini sorma dünyanın. Avcundan akarsa zamana hükmeder çöller Böyle yüce ve çok olan bu sapsarı sonsuzluk ateşi söndürse de denizlere hapsolur. Hem insan hem cam olan toprağa Sen oturdun evcil adımlarını doğurdun Uyuya kaldın oturduğun dağın omzunda Yıldızların gözlerinde bir gecelik bakış oldun. |