Şimdi temmuz geçti kapıdan / kederinden geberen bir ayinle
ne zaman seni özlesem devrik bir cümleyle
recmedildi her yaprağı insan türevli gövdelerce
kime yanacağını şaşırdı Becoming Human...




Bir çağ masalımız olmalıydı, bölünmez yeşilden ya da/ gözlerinden
nükleerden konvensionelden atomdam daha da bütün
tinden, ateşten, tunçtan, bakırdan, hatta elinin sıcaklığından
türevi gülüşünden...




Kuşatılmış bir zaman karesinde resmini öperken
agzı kanla ıslanan o Mavi Mövenin
tutulan aklın, kutsal hipnotizmanın ve hatta tutsak imanın
kalbimize saplanan gürzün, kargının, tekerüre saplanmış tarihin...




Neresinden baksam ayın arka yüzüne düşer düş evrimim
her kırılılan ışıkta çatlar dört kitabın rahlesi
yüzüme sıvanan karanlıkta şerh düşerim kendime...



Sonrası avuçlarımızdaki fotoğraf Ah Mona
acının dip kuyusunda aşka derin
sevmeye hüzün
her güzel özneye ölüm...



Ve en sonrası

gölgelerin
şeytana sunduğu
ruhlarımız

Evrimin sonu....



..................
CC_