Şiirin Boynunda Yağlı UrganŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Alamut’a Dönüş
**ilkbahar geldiğinde deylem vadilerinde kar beyazlığında ölü güvercinler bulunurmuş. Söylenene göre sevgilerinden ötürü öldürürlermiş birbirlerini ve boyunlarında kan damlalarından bir zincir (Güvercin Gerdanlığı)taşırlarmış parlak kırmızı...!!!** Ernst W. Heine sözlerin kurunca darağacını özümün yandı canı ve ayaklanınca deli kanım isyanım çekti çatkısını şiirin boynuna geçti yağlı urgan ve "biz"in boynuna asıldı Güvercin gerdanlığı ne can kaldı geriye ne de canan dik başlı bir çocuktu arta kalan sürgüne gitmiş gözleriyle ağır bir ezgi gibi hıçkırarak ağlayan karayelden bile kara gözüm artık dörtnala koşuyorken öfkem ilk kez ayaza vurmuyor varlığınla buz tutmuş tenim huzur veriyor rüzgar dağıtıyor okşayarak saçlarımı ve biliyor musun ilk kez ısınıyorum sarılıp yalnızlığıma bundan böyle savaşım anılarla her hatırlanışında bir cinayet daha işleyeceğim ki biliyorum suç ortağınım artık ve sen kök saldı bir kere içine varlığım her gün vicdanında yeşeren yeni bir filizi budayarak yaşlanacaksın şimdi dizginle gücün yeterse zamanı ki harcananlar uğruna aksın nedemet 05/Nisan/2008 Figen YARAR |
kök saldı bir kere içine varlığım
her gün vicdanında yeşeren
yeni bir filizi budayarak yaşlanacaksın
şimdi dizginle gücün yeterse zamanı
ki harcananlar uğruna aksın nedemet
güzel bir şiir meydana gelmiş Figen hanım tebrikler
selamlarımla