PARASIZ YATILI- II -Şiirin hikayesini görmek için tıklayın "Parasız Yatılı" şiir serisi sekiz yıl boyunca sıkıntısını çektiğim YİBO’ nun acı meyvesidir. Ne yazdıysam yaşayarak, görerek, hissederek....yazdım. Amacım; bir zamanlar yaşanan bu haksızlıkların unutulmaması ve yanlış eğitim sisteminin düzeltilmesidir...Mazlumların sesi olmak güzel olsa gerek.. veselam...
Biliyor musun anne?
Demir bardaklarda çay içmeyi, Avuçlarımı birleştirip kana kana su içmeyi, Ekmeği kemerime sıkıştırıp dışarı çıkarmayı, ve çoğu zaman aç bir şekilde uyumayı, Burada öğrendim.. Biliyor musun anne? Burada iki tip yönetici var, Biri "emmo" dediğimiz Önlüklü, zorba yaptırıcılar diğeri kravatlı, düzgün giyimli, gardiyan tipli eğitimciler. Bazen hangisinin başı çektigini Bilemiyorum anne. Bildiğim tek şey var; yüzlerinin gülmediğidir anne. Biliyor musun anne? Güneş alçalıp bulutlar kızarınca Gözlerimi köy yoluna diker, köy postasının geçmesini beklerdim. Kayboluncaya kadar gözlerimi ayırmadan bakardım anne. Biliyor musun anne ? Yüreğimdeki özlemi, Sarsılmaz şefkatini, Nasırlı ellerinle yıkadığın mis kokulu çarsaflara sarılarak giderdiğimi, hiç mi hiç unutmadım anne... |