Temmuz karalamaları...uzun zaman oldu sana seslenmeyeli desem de inanma varlık içinde yokluk yokluk içinde varlığın yaşandığı bir garip hezeyan zaman dediğin gözlerinde cennetin tutuştuğu günlerden dilinden katran akan günlere çok evrim geçirdi yüreğimiz bir yeşilçam filminden fazlası değil pembe pancurlu hayaller okyanus dalgalı seviler artık ne ben gitmekten söz ediyorum ne sen gölge kalışına bahaneler üretiyorsun bazen; bir ömür böyle geçer mi diyordum ya geçti... ’yolun sonu görünüyor’ diyor ya usta öyle işte... muallak da yaşanıyormuş muş yani... ben hala alışamadım çünkü adımlarım ne sana doğru ne sona doğru.. içimde hala müphem bir nokta belki diyor belki..bekle umutla sonra o nokta devasa bir güneş oluyor her yer ışık her yer aydınlık saniyeler saliseler sürse de dağılıyor karanlık... yine mi şiirleştin deme derdim şiir yazmak değil zaten öylesine dertleşiyorum kendimle yoksa her gün yüzlerce canın henüz yaşayamadan ölümü tattığı bir dünyada duygusal serzenişler benim neyime... hani yine de bir umut yüreğinle baksaydın gözlerime değiştirebilirdik her şeyi seninle... 13temmuz |