Vertigo llİçinden nehirler geçen her ülke Adı gibi bilir benim rengimi Koyu ve simsiyah her gece Tanır yalnızlığımın efsûnlu karmaşasını Büyük ve bakir anakaralara çıkarım Büyük ve cesur gemilerle Dalgaları kırarım Cehennemliklerle Sözünden şiirler sızan her kadın Beni yadsır yaşamından Ay beni yorar Karşı konulamaz cezbesiyle Sana baş dönmelerimi sunacağım Vertigolarımı Sarı saman kâğıtlara kazıdığım Yırtık imgelerimle Taş kadar sertim kıyametin kahrından Bu yüzden sana Eksik yakarışlarımı sunacağım Göğsünün buğusuna Del’olduğum sevgili Çünkü tanır beni Hasretle irkilen her hücren Adımı ezbere bilir Kayıp kavgalarda ölüp giden her ceset İfadesiz bakışlarım Zincire bulanmış bir aşka müptela Her ne ki Kanımı çepersiz vuruşlara salar O dur bu yangıyı Yazgıdan çıkarıp savuran Tütüyor efkârın dumanı Kalkışa hazır demirden dev Devinerek bitimsiz bir Paralellikte Eskiyen gözlerimi Suların aksinde duruladım Benim artık akacak Tek damla kanım yok Sürüldüm Ölümün gri resimlerinden Çekildim Duvarların kuşatıcı gölgesine Tanıyor çünkü beni Hayatla aydınlatılmış her kelime Kaçacak deliğim yok Kaçak deliliğimden başka 3 Ekim 2007 Şükrü Özmen |
şiir harika imgelerle doluydu....
özellikle sözünden şiirler sızan kadın,,, bayıldım...