Manolya...!
Benim adım Manolya,sokakta bir kediyim
Ne evim var ne barkım,Üçüncü kez anneyim Yavrularım ölüyor,her sefer...ne diyeyim! Sebebi İnsanoğlu,yuva yıkıp geçiyor Öyle bir yerdeyim`ki,ruhsuz beton bir Şehir Kurumuş dereleri,zehir akan bir Nehir Gözlerimizde çapak,İnsanoğlunda kibir Hele`de kirli hava,nefes tıkıp geçiyor Kasap önünde Ciğer,artık beklemiyorum Beklesem`de vermiyor,"Miyav"liyamıyorum Serinlemek istesem,ağaç bulamıyorum Betonlu gölgelerde,Güneş yakıp geçiyor Vicdansız insanların,hayvanlara kastı ne? Ne Çınar bıraktılar,ne Meşe ne Kestane Düşemiyorum artık,Dört ayağın üstüne Trafik canavarı,hızla akıp geçiyor Çelimsiz cılız bir At,arkada yükü ağır Takat yok,kamçı yiyor,dizlerinde Bin kahır İnsanlar görüyorlar,ama kör,ama sağır Yürekler sızlamadan,öyle bakıp geçiyor Kör topal ve kuyruksuz,sokaktaki köpekler Aç ve susuz günlerce,bir lokma ekmek bekler Kamyon çarpmış,felç olmuş,on ayakla emekler Bir de yanından geçen,tekme çakıp geçiyor Toplayın insanları,ölçün değerlerini! Tutarmı bir hayvanın,"vefa"lı yüreğini? Ne Kedi,Köpek,ne At,değişmem hiç birini... İnsan denen vefasız,"BENCİL"ligi seçiyor Ozan Karapece |