Geldim kendime
Usuldan usûl a bir rüzgâr esti
Irkildim uyandım geldim kendime Bazen hüzün yağdı yolumu kesti Umuda dayandım geldim kendime. Çökerken bulutlar yeise düştüm Dup duru akarken çoğu kez estim Sevgiye el verdim, riyaya küstüm Aşk nârına yandım geldim kendime. Yarına muştucu baharlar, yazlar Karanlıkta rehber oldu yıldızlar Hep umut oldular oğullar kızlar Huzura boyandım geldim kendime. En büyük alamet yerde karınca Şafağı düşledim keder sarınca Güneşim oldular canlar varınca Hakikate döndüm geldim kendime… Ahmet MORAN |
Gönül sesiniz daim olsun.
Hayırlı bayramlar dilerim.
Selam ve saygılarımla.