EY İNSANLAR*
Geçmişin topraklarına sürükler beni yıllar
Bu dünyanın çarkına takılanlar ağlar Bu düzenin tohumları yüreğimi dağlar Ben acının adamıyım yüreğim kanayanlardan Ey insanlar... Adım atarken güzelim mezralarda Boğar beni hayat engin zamanlarda İçimi soğutur yalnızlıklarım karanlıklarda Bir ninenin zılgıtları duyuyulur uzaklardan Ey insanlar... Mehmet Öksüz / Eflatuni Mısralar |