ARTIK
Artık mevsimsiz yaşamayı öğrendim.
Sonbaharı yaşadım, kışı özledim. İlkbaharla yazı hiç bilmedim... Sararan yapraklarla dans ettim. Beyaz karlar oldu kefenim. Toprakla kucaklaştı bedenim. Sevgilerim, kaygılarım, herşeyim... Ve ben öldüm… İki beyaz güvercin yükseldi mezarımdan. Biri sevgilerimi, diğeri kaygılarımı aldı ruhumdan Sevgilerimi denizin yakamozuna... Kaygılarımı gecenin kucağına gömdüler. Ölüm sana çok yakıştı dediler. |