MEÇHUL KADIN...!
Uzattı ellerini
Uzattı ,uzattı . Öylesine uzattı ki..! Göğe değecekti sanki. Tarlasında gökyüzünün Bir yıldız mıydı aradığı Ya da dokunmak mı istemişti Sadece … Maviliğini unutan kapkara gökyüzüne Ne düşündüğü belirsizdi … Her şey silik silikti Karanlığın içinde yüzer gibiydi Milattan önce belki İlk insanın doğuşundan beri Bir yıldız... Bu karanlığı delebilirdi ancak Gümüş bir bıçak gibi parlayarak Bilinmez bir iklimden Kim bilir ne zaman Çaldığı bir gülümseme Otururken yüzüne Çizgi çizgi … Elini çekerek uzandığı yerden Soktu ceplerine .. Ve gülümsemesi dondu . Bir dokunuşta parmaklarına Gökyüzünde aradığı yıldız , Cebinde parlıyordu … Yine düşlerdeyim dedi . Ve yürüdü gitti ... Karanlığında mı demeli Yoksa , Parmak uçlarından içine akan Gerçek miydi , Ateşin yaktığı ; Suyun boğduğu gibi O Meçhul Kadın..! |
Hep ana heykelleri var
BKaraer tarafından 10/4/2019 11:42:01 PM zamanında düzenlenmiştir.