garip bir ayrılık
garip bir boşluk bu sensizlik
elimi kolumu koyacak yer bulamıyorum ne düşüyor bedenim ne de kalkabiliyorum yüksek binaların arasında bir avuç mavilik parmak uçlarımla uzanıyorum ne bırakıyor ellerim ne de tutabiliyorum hiç hazırlığım yok çok habersiz oldu bu ayrılığın oysa çığlık çığlık yırtmalıydın göğsümü damarlarım kasılmalıydı kanım çekilmeli olmadı garip bir düş bu sensizlik tozunu alırken baktığım yüzün hep aynı hala gülümsüyor yıktığın viraneye ve ben sövüp saplıyorum ardıdan yalnızlığa sensizliğe gidişine hiç değişmeyen o gülüşüne |
Şiirin yüceliğini okuyucuya anlayacağı biçimde sunmak çok işten…
İyi dileklerimle Kutlarım.
Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…