izbil ki yokluğunun iz düşümünde savrulmuş rüzgarları kamburunda taşıyarak dalga dalga kıyıya vurmuştur bu şiir… “hey arkadaş kasvetini örtme şehrimin üzerine” dedikçe adsız bir yıldız bir düş daha ödünç veririm yastığımın tenine her gece yalnızlık vurdukça saatleri diz çöker içimi acıtan her iz kör bir akrebin kıskacında bir kez daha asılır hasretin güneşe sürgün ateş böceğidir ayrılık nem de tutmaz dem de dudağıma gül değdi nefesime diken ahh sevgili bil ki gözlerinden İzmir saçlarından imbat sorumludur bir dalga kadar yorgunum med cezir sevişlerde ki her bakışında bir darağacı daha kurulur kirpiklerime ve bir martı daha çürür körfezimin balık kokan ellerinde... ilhanaşıcıtemmuzikibinonaltı |