Pusulasız Şiir
Kalbim ve aklimin
Durduğu bir yer vardı Büyüyen bir boşluğa Kına yaktı bıkmadan... Ufku paslanan Mürekkebim solgun Harlanmış bir yürek Bunca keşmekeş arasında Vurgun yemiş ahıyla Ne şiirler besledi durdu Pusulası yönünü şaşırmış Dikenli zılgıt çeken Sazlıklardan geçiyor Korkutmuyor hiç biri Ne batağı ne tuzağı... Bir adam geçiyor Dar sokaklarından Hüzün tüten bacasıyla Bir içimlik yabancı gibi Çekip gidiyor Yaslı entarisi üstünde Ölümü anımsatıyor Acıyla andığı yaralarından Vazgeçmiyor Aklı isimsiz sokaklarda Dolanıyor... Toprağı taklit ediyor Ardından betonlar Hiçsizlik sarıyor her yanı Bıraktığı kokusuyla Kararıyor şiirler Yasa bürünüyor Devasa bir yalnızlık Mevsimini şaşırıp Kış uykusuna geçiyor... Ayfer Aksoy |
Saygılarımla