Yıl bindokuyüzdoksanüç,
Karar vermek çok güç.
Arkadaşlar ısrarcı,
Bu benim için bir övünç.

Çalışalım daha gençsin,
Belki hepimizden dinçsin,
Bekle aradan yıllar geçsin,
Bu sözler benim için övünç.

Düşünceler yer beynimi,
Zaptedemedim zihnimi,
Ölçtüm tarttım kendimi,
Dostlar benim için övünç.

Dedim evim barkım yok,
Döndürecek çarkım yok,
Şükürler olsun karnım tok,
Sağlığım benim için övünç.

Karar verdim ayrılmaya,
Yürüdüm emekli olmaya,
Kendime yuva kurmaya,
Kararım benim için övünç.

Aldım arsamı,başladım eve,
Gittim inşaaata seve seve,
Yaptım ustalara elimle kahve,
İnşaatı seyretmek bir övünç.

Oturduk şükür kendi evimize,
Eş,dost geldiler ziyaretimize,
Sonsuz şükürler Rabbimize,
Nasip oldu bizlere,bu bir övünç.

25.06.2016
Adil ÜREKSOY
’’Adil’ce’’