VATAN AŞKI DEYİNCE...Şiir denince akla, yalnız aşk mı gelirmiş? Deme bu âlemde tek, âşıklar mı yaşıyor! Kimi hiç umursamaz, kimi aşktan delirmiş; Kimisinin ayranı, kabarmış ta taşıyor… Kiminin aklı çölde, Leyla deyip geziyor! Kimisi kalem elde, aşk şiiri yazıyor… Kiminin bir hali var, yürekleri eziyor; Kimisi Ferhat olmuş, nice dağlar aşıyor! Fakirin aşkı ekmek, zenginin aşkı para! Ekmeği bulamayan, düşünür kara, kara… Öyle çok aşklar var ki, insan içinde yara! Kimisine bir aşk de; el, ayak dolaşıyor… Dertler var türlü, türlü, yazacaksan onu yaz! Açları var sersefil, onları da gör biraz… Gereksiz savaşlar var, nedir bu kin, bu garaz? Dertlerle hemdert olan, görün nasıl şaşıyor! Bidonlardan kırıntı toplayanlara bir bak! Zemheride dolaşır, yalın ayak, baş kabak… Herkes hanedan değil, bunlara da yürek yak! Yazan şairlerden çok, kalem elde üşüyor… Vatan aşkı deyince, millet bir hal oluyor! Bizim saf boşalıyor, düşmanınki doluyor… Her gün şehit geldikçe, halk ecelsiz ölüyor! Onların acısından, kâğıt elden düşüyor… Bir de ilahi aşk var, iki göz, iki çeşme! Şair, bırak kalemi, o yarayı hiç deşme… Yazdığına dikkat et, sakın çizmeyi aşma! Elde ne âşıklar var, hamken yanıp, pişiyor… Karaman-2016/06 Halil Şakir Taşçıoğlu |
yüreğinize sağlık Üstadım,
selamlarımla.