BENİM KADAR SEN SEVEMEZSİN

Ben şiirlerimde yüreğimi yazdım unutma..
Elimde kalemin ucunda düğümlenen zalim Kelimeler.
Nerden başlayayım seni yazmaya onu bilmiyorum,
İlk görüşmemizden başlayım yoksa terk edilişimdenmi.
Mevsim mevsim hep sensizliği yaşadım..
Kara bir bulut gibiyim sanki ağlıyorum ama düşen damlalarda hep sen,
Aylarca rahatsız ettim tüm sevi duygularımı.
Dar ağacıdır hep sensizliğimi yargılayan.
Aynen sana yazdığım her satır da aşk acı özlem hasret gözyaşım vardı.
Revanı bu bana onca deftere seni yazmışken nerden sileyim..
Sensiz ama seninle yaşanır en acımasız sevdalar.!
Ellerimin böylesine hep boş kalması yordu duygularımı..
Nedensiz niçinsiz sen bitirdin beni yoksa yüreğime işleyen sevgin’denmi.
Sonsuz bir gecede olsa yalnızlığım uzattım ellerimi karanlıklar boyu semaya.
Ellerimi tut kaldır bir kere oldun yere yığılan biçare bedenimi.
Ve kaldırda tek tek çözeyim kalemimin ucunda düğümlenen zalim kelimeleri.
Evsunlaşan bir ayrılığın intihabı var yüreğimde.
Meleğimdin sen benim günahlarını ben çekeyimde sen kalaydın.
Ellerim yüreğim inim inim inledi sensizliği yaşadım sabaha dek.
Zaman ağırlığı taşıyamıyor artık sensiz kalemim..
Sana bu satırları titreyen elimin yazdığı kalemle gözyaşları ile yazıyorum.
İliklerime dek buram buram hep sensizliği yaşadım.
Neler yazdıracak yüreğim kimbilir ama ben yine beceriksizliğimin son demindeyim..
İsmail KARABELEN_ 05.10.2012