aldırmasam diyorum
gönül aldırmasa

bir avuç yalan sandığın imtiyazlarım geliyor aklıma
sonra sırt veriyorum palamutların ağacına
bir çoban edası alıp omuzlarıma
dudaklarımda ıslık oluyor bana yaşattığın ne kadar acı varsa

kimin adıyım ben
kimlerin adı saklı bende
gözlerinin içine içine bakabilmek var ya
bütün gerçek sadece bu işte

sonra yeni bir paketin içinde buluyorum dünyayı
tüm kötülükleri biriktirip kül tablasında
aldırma diyorum
aldırma gönül
saçlarına dokunarak gelmiş şu rüzgarda
savur bütün çıkmazlarını savur kara toprağa

yeni yağmurlar bekle
tohumlarını güneşle birlikte bulutlara sakla
bir sevda gelir senide ıslatır nasıl olsa
ardından kök verirsin
yeşillere durur çorak döşlerin
kim bilir belki de çiçek açar bir meyveye
olgunlaşıp ağır ağır kopmak istersin vakti gelince

o gün
o vakit
o yağmurlar geldiğinde
göğe ek tohumlarını gönül göğe
bulutların da üzerine
hiç bir sevda sana bir daha değmesin diye

aldırma be gönül
sen de aldırma
zaten küpeleri kadar sahiplenmiyorsa
yaşanmış ne varsa hep yalandır aslında

samim eliot