yalın yalnızlık
senden sonra her şey sade
yalın bir yalnızlık buz beyazına kesik sade duvarlar çiçek açmayan nevresimler buyur etmiyorum baharları sen yoksun ya hiç çekesim yok ciğerlerime nefes nefes hayatı sana sensizlikte gün ortası gecelere uyanıyorum bu aralar bir yıldız ışığında ismini yazıyorum dize dize ve seni görebilme ihtimali hep ceplerimde modern kaldırımlar ışıklı caddeler sırtımda ağırlaşan yalın bir yalnızlık yüküm ve sonu hep sana çıkan yolum kalk da bak hadi bak da kalk adın soluyor baş ucunda bir alıç ağacın bir ben kalk da bak hep kışa mı vurgunsun baharım bak sana çıktı yine tüm çıkmazlarım gözyaşlarım değmesin sana ben bu sakin şehrin girişinde ağlarım |