hançerin kanı akar güle saplandığında
yalnızdır sinemde açan her gonca yara…




gölgem güneşsiz
saçımda yalancı bir bahar tütmekte
aklım bulutlu
“ha yağdı ha yağacak buğusuna kurak ırmağım saçlarından”



hiç tam olamadık
ya bir eksik
ya da bir hiçtik içtiğimiz tüm yağmurlarda
üşüdüğümüz denizler kadar tuzdu nefesimiz
uçurumlar kadar keskindi çizildiğimiz yürekler

.
...
.

suskunum suskunluğuma
yorgunum yorgunluğum kadar tüm çekip gitmelere



hiç bir sokağa
hiç bir şehre sığamıyorum
gidişine ördüğüm tüm kuyulara düştüğümden beri

sızmışım kalemimin ucuna
hiç bir satır
hiç bir şiir içinden kusamıyor beni



öp beni renksizliğimden
ya da bir gökkuşağı sıva dudaklarıma
savur tüm çiçekleri gamzelerinden
ya da en bakırından bir güz eyle gönlüme



ağaç ol
dal ol
düşen son bir titrek yaprak ol
süpür süpürebildiğin kadar düşlerimi gülüşlerinden
ya da tut sımsıkı en sancılı ayrılığın buz tutmuş ellerinden



yankısız bir dağım
patikalarım sisli gözlerim gibi
zirvem kadar yalnızım ağaran saçlarımda
yuvasız bir kartalım pençelerim kendime



içimdeki bağlara aşk değdi
suskunum tüm gitmeler tane tane

içimdeki mahzenlere aşk değdi
ayrılığım tüm gitmelere yudum yudum



sarhoşluğumdu sana yakınlığım

n’olur sende çekip gitme
yorgunum yorgunluğum kadar tüm gitmelere...












ilhanaşıcıhaziranikibinonaltı