Âcîz İnsan
Kibriyle aşar dağları,
Hor bakışı taşırır ırmakları, Bencilliği dolaşır serhâddi, Bir avuç topraktır, âcîz insan. Bilmez ki yanlışı, doğruyu, Estimi kafası yapar eğriyi, Görmez ki aslî hâkikâti, Bir yudum sudur, âcîz insan. Nicedir imdi dünya hali, Anlatsan umursamaz âhvâli, Sanır ki yoktur ölümün kâbri, Bir avuç topraktır, âcîz insan. Kırdıkça kırar kalbi, Zerre yoktur merhameti, Varsa yoksa eder zalimliği, Bir yudum sudur, âcîz insan. Kan dökene deriz kirlidir eli, Hatırlar Hâkkı, ecel büker belini, Ömür bitse de etmez edâsını, Bir avuç topraktır, âcîz insan. Zordur insan, bitmez dertleri, Hâyırdan kaçar boylar şerleri, Ölüm dayanır kapısına arar umudu, Bir yudum sudur, âcîz insan. |