Yine Söz Açtırmadın Bana
Acizliğimin kimsesizliğinde.
Kirvesi oldum acının. Hasret, bir annenin doğum sancısı. Üstü çizilmiş mutluluklarının. Narin bir çay bardağının şeffaflığında, Aşka geldim tanrı misafiri. Otobüs saatini kaçırmış göçmen kuşları, Gönlümde konaklarlar. Yokluğun, öyle bir acı ki ömrüme. Gelen yolcular acısı içime oturanlar. Yer bulamayan yolcular ayakta kaldı. Biliyorum ki bu yolculuk hiç bitmeyecek. Sevenler, gidenlerin bedelini sevgileriyle ödeyecekler. Hem de hiç gereği yokken... Hayat, nabzı atmayan umutsuz vakadır. Yarın, şifa bulamayan tabip. Hatalar, güven kaybı zamana. Yine söz açtırmadın bana. |