gün gelir
kıça atılan tokatla başlar hayat
ad konulur, tebrik edilir
uzun ömürler dillenir

sonra, susar konuşanlar
şarkılar eskir
çocuklar büyür
hayal büyür
küçülür dünya

gün gelir
bahar getirir bir nefes
‘çok’ beğenilir, ‘en’ sevilir
‘aşk’ olur birileri
bana sorarsanız;
söz konusu sevda ise insan yüreğini dinlemeli

gün gelir
su altından yürütülen saman su yüzüne çıkar
gök gürler, gün çatlar
ipek kozadan
kırmızı kandan
can candan sıyrılır
arada olur böyle şeyler
ters köşelerle doludur hayat

gün gelir
her doğum bir ölüme
her ayrılık bir yalnızlığa gider
birileri inerken trenden birileri biner
dönüşü olmayan sokaklara benzer ayrılık
bana sorarsanız; üzülmeyin derim
yanınızda olacaktır ihtiyacınız olan

gün gelir
yerinden oynar dağlar
zulümle tanışır insan
ülkeler işgal edilir bir yerlerde
gözleri öpülmez olur çocukların
kuşlar göçer

zamanla iyileşir deseler de, külliyen yalan
zamanla kabuk bağlamaz asıl yaralar
zaman, ilacı olmaz her şeyin
reçetesine "saat" yazan doktor görülmedi
zaman, geri getirmez gidenleri
zaman, unutturmaz uyuşturur
zamanla anlarsınız bunu, zamanla
kaybetmekten alır asıl yarasını insan

gün gelir
anılarıyla dört mevsim yaşar bir günde
bir anı doldurur, başka bir anının boşluğunu
keşkelere bölünür akıl
kötülükten geçer hükümsüz bir iyilik
güvenerek öğrenir aldanmayı
dökülür hangi bahara çiçek açsa
insan alıştıkça onursuzlaşır

gün gelir
hayal biter, küçülür insan,
büyür dünya
yaşlanmak erimektir hayat karşısında
ustalıkla yapar zaman, üstüne düşeni
bir sedyede bekler hasta
bana sorarsanız; hayat dediğin
ilk duraktan, son durağa pürtelaş bir zaman

gün gelir
her şeye kapatılır yüz
ölüm eşitler herkesi
kararır ışık bir anda
bir kuş havalanır gökyüzüne
bir yıldız kayar
batar gemi
dağılır bulutlar

kıça tıkılan pamukla son kez ölür insan
kalmaz hakkı kısa çöpün uzun çöpte
herkes alır nasibini herkesten
bana sorarsanız;
bu bir aydınlanma eylemi
ışık daha karanlık değil dünden

h/ç
**