Bazen rıhtımına yanaşır benliğim..
Esen fırtınadan, korur beni varlığın.
Tüm haşin dalgaların önünde bir dalga kıran olur gözlerin
Bazen ben bana yetemediğimde, kendimi yalnız hissettiğimde
Eksik yanımı tamamlar sevgi dolu kalbin
Hayallerimin arasında sıkışıp kaldığımda..
Dizlerim yere mıh gibi çakıldığında
Gözlerimden siyah yaşlar aktığında
Başımı önüme eğip geçen zamandan titrediğimde
Tüm sonlar kapanırken perde perde önümde
Sıcacık ellerindi bana uzanan en çaresizliğimde
Ömür çizgiler atarken yüzüme
Seninle olmaktı tek tesellim belki de
Her şeye rağmen umut etmekti yarınları
Olur olamaz her şeye ağlamaya başlasam da
Gözyaşlarımı silen ellerindi ömrümü değerli kılan
Sıcacık bir buseydi günümü aydınlatan
Korkuyorum bir anda kaybolmadan
Korkuyorum yatağımın sol yanı boş bir güne uyanmaktan
Güçlü kollarına tutunamazsam…
Ağlarım için için ayrılığın düşüncesine dahi dayanamam
Ömür bu korkularla yaşamayı da öğretiyor
Tüm hayal kırıklarıma rağmen hayaller kurmayı da
Gecenin karanlığına rağmen güneşi beklemeyi de
Bir orada bir burada tükenirken hayat
Durup ne seni ne beni beklemezken
Ne hissettiğimizi ne düşündüğümüzü dinlemezken
Ne istediğimizi, neyi beklediğimizi sormazken
Kızgınlıklarımız nefretlerimiz içimizde artarken
Korkularımız mecburiyetlerimiz olmuş
Biraz umut biraz çaba derken…
Geçen ömürden korkuyorum sensizlikten...
CANSU KALÇIK