dramatik gülümseme
ateş böcekleri hayal topraklara gömüldü
taziye evindeyiz gecenin bu kentin neonları kabul olan dualarından tanıdık demir kapların günah çöpünü yakıyor sessizler yükselmiyor dans eden kıvılcım göklere dumanına sarıl karanlık uzun aşk gök tendi karnı oyulan toprak ihanet kaç yağmur geçti bir tane olmaya onunla arandan tutkusu sarmaşıklı yangın yoksuldu beyaza gidenlerin ciltsiz sesi el verdin duvarın ötesine suçsuzum diyemezsin dudaklarının avucuna alırken o düşün göğüs uçlarını sarhoş ayaklar uyumayan omuzları taşıyor rüzgarın dilinde yine ağaç 0100 |