NE OLUR YARDIM EDİN...Küçücük patilerinin üzerinde zor doğruldu Gözleri açılmamış kardeşlerinin yanından, Ne kadar yumuşak tüyleri, Pespembe ağzı...Ilık, minicik burnu... Bir...İki... Tam yedi can... Yedi tane minicik kedi yavrusu... Anne sıcaklığı arıyorlar... Ne yazık. bir kazaya kurban gitmiş anneleri. Küçücük çığlıklarını duyamıyor artık yavrularının. Dönüp duruyorlar bir kutunun içinde... Daha hayata yeni merhaba derken, Bir keder bulutu sarmış başlarını, Silen olacak mı acaba gözyaşlarını? Sıcak bir kucak, sığınacak? Bir sıcak göğüs, yaslanacak? Şefkâtle saran kollar? ’’Anne! Anne! ’’ Açlar, süt emmek istiyorlar. Küçük bir kız ve annesi dayanamıyorlar Onların çâresiz hallerine... Anneleri kadar olamıyorlarsa da, Kucaklıyorlar, Biberonla besleyip, koruyorlar... Ne olur, yardım edelim tüm çâresizlere, İnsan, hayvan, kim olursa olsun, Uzatalım ellerimizi, Açalım sevgi dolu yüreklerimizi... Merhamet, en güzel meziyet... Ne olur, yardım et! Yardım et! 4 Ekim 2009 Hâlenur Kor (Bu şiirin hikayesi: Onların da en az bizler kadar, bu dünyada yaşamaya hakları var. Onlar, aynen çiçekler, ağaçlar gibi, dünyanın süsleri... Onları sevin ne olur... Elinizi sürmekten korksanız bile, ne olur, onlara dünyayı dar etmeyin... Gözlerine bir kez sevgiyle baksanız, o gözlerde, inanamayacağınız kadar sevgi ve vefâ görürsünüz... Lütfen bir kap su koyun onlara...Artmış yemeklerinizi, çöpe atmayın, onlara verin...) |