El Kaldırma
Göçmen kuşlarının kanatlarında.
Nereye gittiğimden habersiz. Daldan dala konup, Ah almadan tabiattan. Sana varmak arzum. Gece ki acının prova sahnesi. Ah ne zor ahsız ayrılmak tabiattan. Yorgun bir serçe su içmek için. Irmağa iniyor ürkekliğiyle. Ben başıboş cümlelerle. İltifatlar savuruyorum. Serçenin umurunda bile değil. Oysa güneş kızışıyor hasedinden. Göz/altı çukurlarımda ter damlaları. Sana çıksın diye yürüdüğüm yollar. Çıkmaz sokaklara çıkıyor. Bense hala göçmen kuşların kanatlarındayım. Ben dilimde sevda sözcüklerimle. Bakir duygular büyütüyorum içimde. Sense anarşik diyarlarda. Masum kalmak arzusundasın. Oysa ben dünü dahi unutmaya hazırken. Elini eteğini çekti zaman, gelecekten. Ömrümün en güzel çağındayken. Sana varmaktır arzum. Sen eğer olmayacaksan hayatımda. Ben nasıl hiçbir şey olmamış gibi. Toplarım bahçeden gülleri. Yastığa başımı koyar koymaz. Nasıl uyurum geceleri. Gel de çöz çözebiliyorsan bu bilmeceleri Tek istediğim seninle olan bir yuva. Mutlu mesut yaşamak orada çocuklarla. Kalmasın diye yaşanacaklar başka baharlara. Bizi katık ediyorum dualara. Gel de yazma, gel de yazdırma. Uslanmadı diye üzülme. Belki usanır deli gönül sen aldırma. Aşk ki en katı yüreklerin dahi anası sayılır. Sen sen ol atana el kaldırma… |