SEVİNCİ BOĞMAN AŞKINLA
Şimdi
Ay doğar bulutlar arasından. Ve; Yırtarım Sensizliği ortadan ikiye, Usulca yüklenirim eksik kalan hayalleri Gözlerime Düşerim gecenin bir yerine. Sen Bu kentin bilmediğim bir uzağında Şeffaf bir uyku aralığında. Ben Yürürüm İçinde sen saklı şehrin Mat toprağında. Ve durup yolun yarısında Boyarım gözlerimi ay’ışığına Çeviririm yüzümü Seninle yürüdüğüm yollara Ne yazık ki Sevinci boğman olan aşkınla Seni baştan yaşarım her adımda. |