___ŞİİR KOKUSU___
Şiir yazmayı bilmem ben şair
noktasına virgülüne aldırmadan sana dair, hep seni yazarım gece kokuludur benim sözcüklerim gördüğü her masayı meyhane sanan ayyaş misali kuralsız/ devriktir bütün cümlelerim oldum olası yirmidokuz harfi süslemeyi hiç beceremedim çıplaktır/ makyajzsızdır kelimelerim ne gülün rengini anlatabildim sayfalar dolusu ne de papatyaya sarılan gelinciğin rüzgarla dansını ben bir tek gamzeli gülüşünü güzel yazarım bir de gün değmeyen düşlerinde süresiz sınırsız kalırım biliyorsun şair; bazı geceler sesinin buğusunda demlenip yudum yudum şiir içmişliğim var gezinirken parmakların vücut iklimimin gün’eşsiz coğrafyasında hatırlatayım; ŞİİR kokar ellerim/ nefesim/ tenim dudağım ben; düşlerine hapsettiğin "şiir kokulu" Akrep kadınıyım..... |