Güne erişmek vardı, karmaşık bilmecede
Uçsuz, bucaksız yolda, gölgem sürer izimi
Ben giderim o gider, gün erirken gecede Nasıl dile getirsem, gönülde ki sızımı Duygular damla damla, can bulurken hecede. Takılsa da ayağa, yola dökülen taşlar Zehirden lokma olsa, kursağa inen aşlar Silkinip kalkınmazdı, olmasaydı savaşlar Güne erişmek vardı, karmaşık bilmecede. Sabır, sebat ve sevgi, öze olunca derman Ansızın bir şafakta, elbet duyulur ferman Yeniden can bulunca, dağ, taş, ağaç ve orman Huzurun muştusudur, duman tütse bacada. Büyük nimettir zorun imbiğinden dökülen Sevgiden zerre zerre, gönüllere ekilen Ufka uzayan yollar, kıvrım kıvrım bükülen En büyük mutluluklar, sonsuz mavi yücede. Ahmet MORAN |