Sonu hüsran, Her gün batımından sonra arda kalan zaman, Hep kandırdı kendini, İntihar etti fikirlerinde ama yine ölmedi. Soğuk küvetinde köpüklenirken pişmanlıkları, Banyoda ki duman,boğuyordu ruhunu, İradesi ayaklarının altına paspas olmuştu.
Aynaya,koca kalp,siyah bir ruj ile çekilmişti, Üzerinde sadece hoşça kal yazıyordu, Bel ki kırmızı olmalıydı,rengi, En azından aşk kokardı, Yetmese idi kırmızı, Parmaklarının ucundan kan damlardı, Renkler sevişir,bu aşkı tamamlardı.
Ama olmadı, Suç yine mi ondaydı? Ama yok bundaydı, Suç gurur zindanında, Kansere yakalanmıştı.
Ölümü çağıran ama ondan korkan adam, Kaç madam? mum ışıkları altında ıslandı. Kelebeğin ömrü gibi kısa bu fani yaşam, Biz hangi aşka sağlam dediysek, Fatihasını okudu,Azrail’e ortak olan bir imam
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ölmeyen adam şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ölmeyen adam şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
farklı bir aşk anlatımı ve gerçekten vahim hallerimiz güven olmadı mı hiç bir şeyin anlamı yok günümüzde her şey geçici aşklar da öyle .. tebrikler sevgili Vagif..selamlar ..
Final müthiş olmuş Vagıf bey, foto da çok orjinal gerçekten. Kısa aşkların hikayesi dile gelmiş.Aşk sanal dünyanın azizliğine mi uğradı ne ? Ah minel aşk desek yanlış olmaz . Dostlukla her daim.
Merhaba,
Kutlarım değerli kalemi,saygılar !