Paramparça
Sen gideceksin bu gece
Ben ilk defa bu şehire sensiz merhaba diyeceğim. Ve yine ilk defa senin sesini duymadan uyanacağım. İlk günün aydın olsun diye sen demiyeceksin. Mesela... Ağız dolusu gülemiceğim yarım kalacak gülüşlerim. İlk defa yüzünü görmeden bir gün geçireceğim. Nasıl olacaksa inan hiç bilmiyorum. Yokluğunu düşünemezken, Şimdi... Yokluğuna mahkum oldum. Baksana sen yoksun diye güneş bile doğmuyor. Geceler çok uzun bitmek, tükenmek bilmiyor. Gözlerim buğulu bir cam gibi yaşlar süzülüyor. Ellerim... Elini tutup gezerken huzur veren ellerin yok ya Şimdi avuçlarımım içindeki yangını buz dolu kadehler söndüremiyor. Sanki kelepçe takıldı gözlerime, Senden başkasını görmüyor. O yüzdenmidir bilmiyorum koca şehir bomboş geliyor. Bir anda hayalin canlanıyor bir ışık gibi karşımda, Gözlerin evet gözlerin; Güneş gibi doğuyor zifiri karanlık geceme Saçların dalgalanıyor çılgın denizler gibi Ve dudakların... Dudaklarının arasından mutluluk dolu cümleler dökülüyor. Ama kulaklarım hiç olmadığı kadar çok çınlıyor. Sanki sağır olacakmışçasına durmaksızın Ve... Kendime geliyorum elimde ki kadeh kalbimden farksız Paramparça... Tek farkı canımı acıtmaması Kalbimin acısı uykumu kaçırırken, Elimdeki kadeh uykumu getiriyor. Gözlerim kapanıyor zor açıyorum Üşüyorum Ve... Tirtirtitriyor ellerim Canım çekiliyor sanki El sallıyorsun bana Sonsuzluğa uğurlar gibi Yüzünde buruk bir gülümseme ile.... |