KARA BİR DELİK YOKLUĞUN
Küskünüm,kırgınım gecelere
Günün hayhuyu anlamsızca geçiyor yanımdan Ne zaman gece düşse güne,içime ateş düşüyor Yokluğun gecenin siyahında bir hançer gibi Her gece,geceyi kurban ediyor Sana akan duyguları,gecelerce infaz ediyorum Ardınsıra koşan heceleri ipe diziyor İçimde ağlayan sözleri damla damla kurutuyorum Kaç gece özlemleri koynumda uyuttum Anılara, anne şefkati ile sarıldım Aşkı kalbimle beleyip, acılar beşiğinde salladım Yanağımı ıslatan sulu sepken gözlerim Damla damla karanlığa aktım Dilimde adı sen olan paslı tat Arabesk sabahlara uyandım Her gece Ruhumun hüzün duvarlarında yüzün resimleniyor Keşkeler belkilerden medet umuyor Kendimi yollarında dolaşırken buluyorum Bulamayacağımı bile bile Sana giden diyarları adımlıyorum Ay ışık vermiyor,kapatıyor yolları Kapatıyor sevdana açılan kapıları Aklımda sırtını dönüp gidişin Beni gecelere mahkum ederek gitmiştin Sen giderken susmuştum Küsmelere sus kalmıştı dudaklarım Vedaya ağır kelimeler yüklemekten korkmuştum Eşiğime astığın veda hala duruyor Ben her gece o vedayı yeniden yaşıyorum Kara bir delik gibi yokluğun Şimdi;hasretinden yırtılan yanlarım kanıyor İçim acıyor,acıyan yanlarım susmuyor Vedalara kırgın,gecelere küskünüm Sensizliğe doğan mehtaba kırgınım Gel! tükenmeden dizlerimde derman Al sensizliğin paslı tadını Sevincin tebessümünü dik dudaklarıma Yüreğimde sevdan Hala seni beklemekteyim yar NESRİN DEMİRTAŞ |
Kalemine yüreğine sağlık
_____________________________Selamlar