Ben Giderim Yavaş Yavaş
Açılır gözlerim dünyaya ilk ağlama ile
Bir ufka bakar yavaş yavaş giderim Tutunur beşiğinden emekler ayağım Bir utka ışık yakar yavaş yavaş giderim Dor at gibi şahlandım on beşimde Binlercesini sevdim genç yaşımda Daha görmez oldum peşimdekine Ayak uymadı yavaş yavaş giderim Çınar gibi kök saldım durdum kırkımda Bir iplik, bin yama kaldı hırka sırtımda Develeri taşırdım ben tek kürkümde Çöllerde mecnunum yavaş yavaş giderim Nice zamandır baktım durdum doruklardan Acılara merhem yaptım hep koruklardan Adım adım kaçarken türlü soruklardan Bin vebale doğru gidiyorum uavaş yavaş Kapandı bir anda aşkın aynası suratıma Diyemeden daha erdim ben muradıma Bal’lar dökülmeden hayatımın yollarına Yürüdüm merdiveni bitti yavaş yavaş |