Seviliyorsun ey çocuk,
Hem de delice doluca ve kocamanca…
Seviliyorsun uzaktan uzağa,
Ellerin mi büyümüş görmeden,
Adımların mı uzamış bilmeden.
Koklamadan ve öpmeden seviliyorsun.
Bazen rüyalara giriyorsun,
Bazen hayalleri süslüyorsun,
Resimlerindeki elinde sarıçiçekler kadar,
Etrafındaki yeşiller kadar seviliyorsun
Ve özleniyorsun...
Bazen sen diye seviyorum bütün çocukları,
Sana benziyor diye kucaklıyorum onları.
Bazen onlarda alıyorum senin o mis çocuk kokularını…

Boyun mu uzamış görünmeden,
Yeni cümlelerin duyulmadan,
Akşamı sabahı,
Ve güneşi ayı öğrendiğini bilinmeden…
Öğrendiğin cümleler,
Konuştuğun heceler kadar seviliyorsun…
Zamana bırakıyorum beklemeleri,
Kapı hep aralık, ışıklar hep yanık,
Yollara düşmüş gözlerim.
Bekleniyorsun ey çocuk,
Gelmesen de,
Beklediğimi bilmesen de bekleniyorsun…

Ne zaman hastasın ne zaman iyisin,
Nasılsın, yanağın gülücüklümü,
Yoksa üzgün müsün?
Meraktayım ey çocuk hep meraktayım…

Sen hep gül,
Yanağında gülücükler gül açsın,
Hep mutlu ol,
Kaderin güzel bahtın açık olsun.
Ey çocuk beni de unutma emi…

DUDU BAYRAM EYEOĞLU ANKARA