sen olmasaydın nasıl olurdu dünya, diye hayal ettim de
hiç de yaşanılır bir dünya olmazdı zannımca
çekilecek gibi değil, katlanılacak gibi
rengini ve kokusunu yitirmiş olurdu kanımca
alabildiğine tekdüze, her şey kara düzen
ve beni can evimden üzen, pis ve yılışık süzen
bakışlarla üzerimde olurdu
hem senin gibi güzel bakan olur mu ki bana
senin gibi güzel seven beni
sensiz yaşanılır mı hem
bu yalan ve talan dünyada

sen olmasaydın nasıl olurdu bu dünya
cehennem olurdu evvela, her şey zehir zemberek
herkes zebani, acizane hırpani olurdum ben de
dolaşırdım sokak sokak aklım hep sende
hayalimdeki seni arardım köşe bucak
kalbim yalnızlıktan çatlardı,
sensizlikten kavrulurdu tenim
çıkmaz olurdu hançeremden sesim
kesilirdi nefesim
adını koyamazdım ama, aklım bir karışık
kalbim bir küs bir barışık olurdu daima
güneş bir mana ifade etmezdi
yağmur romantik gelmezdi
bahar açmazdı bende dal dal
gitme kal diyemezdim Allah’ın hiçbir kuluna
satın alamazdı hiç kimse içimdeki sevdayı
dünyanın bilmem kaç puluna
yaprak yaprak büyümezdi aşk,
çiçek çiçek kokmazdı içimde,
salkım saçak sarmazdı kalbimi sarmaşık gibi
meyveye durmazdı kiraz, hüzün çok mutluluk az
olurdu

sen olmasaydın nasıl olurdu dünya
sıradan olurdu, alelade bir şeye benzerdi
yaşamak için sebep olmazdı, gülmek için
dağ olurdu her yer, taş olurdu
gözlerde dökülen yaş olurdu
işler rast gitmezdi, geceler bitmezdi
iyilik bilinmezdi, güzellik anlaşılmazdı
her ne varsa kötülükle olurdu, çirkinlikte yarışırdı
hava hep kurşuni olurdu, sözler kurşun olurdu
kalpler taş olurdu

sen olmasaydın
dünyada hayat namına bir şey olmazdı
insanlar yaşadığının farkına varmazdı
kuru bir yaşamak olurdu
yavan bir yaşamak, yaban
gerisi yalan olurdu
gelip geçen "an" olurdu

sen olmasaydın gök mavi olmazdı
yer yeşile bürünmezdi, ağaçlar süslenmezdi
dallar meyveye durmazdı, karanlık ışığa yenilmezdi
çocuklar büyümezdi

sen olmasaydın kalp adına bir şey
çarpmazdı sol yanımda
dilimde adın olmazdı
aklımda fikrin

sen olmasaydın yapraklarını saymazdım
papatyaların, seviyor sevmiyor diye
uğur böceklerini yakalayıp
"uç sevgilinin olduğu yere" demezdim
kasımdan nefret etmezdim
canlar sararıp dökülüyor diye
insanları sevmezdim
kuru kalabalığa karışıp yaşıyor diye

yağmur olup yağdın ruhuma sağanak sağanak
ruhum hep ağlak
ıpıslağım şimdi sana, hani bana sığınak
şunu bil ki ey can, olsan da olmasan da
bir papatya gibi solsan da solmasan da
bu can sana atacak, sana yaşayacak delice
hesapsız kitapsız, hadsiz hudutsuz
muvazenesiz, seni sevecek sonsuza değin
seni soluyacak ciğerleri çürüyene kadar
canı çıkana, nefesi tükenene dek
imkansızca sevecek seni, inadına
kuşun kanadına yazacak adını
yaratanın adına sevecek seni

şunu unutma ey can
sensin bana her iki cihanda heyecan
gün doğmasa, batmasa gün
sen doğacaksın ve kalacaksın bende
ezeli bir aydınlık
tatlı bir serinlik,
daimi bir esenlik gibi
olsan da olmasan da
bu can seni sevecek,
sana atacak
ve seni yaşayacak ezeli
ey ömrümün en güzeli
kalbimin yegane özeli