Öyle bittim ki
her gece ayazın koynundan çıkıp,
dilimle olmazların zor dayatmalarına yalanlar dizip
direnirken bile,
ansızın
nasıl da gölgeliyorum gerçekleri...
Haklı olduğum ne çok şeyi bırakıyorum göğün renginde
Sesimin kusurlu yanıyla ne çok yaprak üflüyorum ölünün toprağına
ulvi tefsirleri yaşanıp bitmişlere yaparak...




Öyle bittim ki
her gece muazzam bir tasarımın tevessülü olarak
sığ suların sessizliğine bürünen sığırcık kuşları kadar ürkeğim...
aslında gözlerimin yağmurlarında ovuşturun günahkâr ellerinizi
bilin ki
bölünerek çoğalan tek canlı ben değilim
tebcil etmem varlığımın sebebini
Allah’a andım olsada...




Öyle bittim ki
her gece mazbut manaların düğümlerini çözerken,
sahifelerin arasına çömeliyorum
günü yarımlamamışken daha
korkunun ceddinden sıyrılıp
savurgan itirafları yetim bırakıyorum
kendi cürmümde
yanılgıların cehennem azabından kurtulmak için
kulağa hoş gelen kaç cümle kuruyorum...yiterek




Öylesine bittim ki
her gece
kırılgan bakışlarımın en kuytu köşelerine
icabet eder nâkıs düşler
afak yıkılırken üstüme, eflatuna çalar şafak
denizlerin en diplerine
kartalın uçuşunu taklit eden kuşun kanadına,
kirpiklerimin kıyısına değil de
hayatımı talan edenlerin
berzâhına gömün beni
meşrebi ayrılsın pis ruhlarının
avam dolaşsınlar gecede...onlarda b’ite b’ite



-yeise düşmeden kurtar ya’yabb

zєץиєp є¢є