E S E R_____“Kamil odur ki koya, her yerde bir eser… _____Eseri olmayanın yerinde yeller eser! HADİMİ” Üstadı tellere, bir arşe çekse… Nağmesi, sineyi taş olsa ezer! Kimi benim gibi nota ne bilmez; Yaptığı besteler, dillerde gezer… Bir gün beste yaptım ömrümü yedi! Anlayan, “ne kadar hüzünlü” dedi… Evladı ayalim, hiç dinlemedi! Dostların tepkisi, gönlümü üzer… Yazarın, candan bir dostu olmalı… O dost ki, şems nedir iyi bilmeli! Nuruyla dostuna ilham olmalı; Anlatsam derdimi, uzar da uzar… Sanat ruhu, çokça Allah vergisi; Kimi resim yapar, olur sergisi! Kiminin kitabı, notu, dergisi… Şairler, iğneyle hep kuyu kazar! Hayatta kalmanın bir yolu eser… Eser bırakanın yeli hoş eser! Eseri olmayan, hep kepi keser; Olur son durağı, bir derin mezar! Karaman-2016/04 TDK: Arşe: Keman yayı… Evlad-ı ayal: Çoluk çocuk… Kepi kesmek: Üşümek, titremek… Halil Şakir Taşçıoğlu ÜSTATLARDAN: Vezir padişahta, olsa sözüne Aşkın ateşinin, duman közüne Öyle ki cananın, kaşla gözüne Kalem ehli olan, hoş eser yazar Hattat ol, ressam ol, gazeller oku Saz ile, kemanla, istersen şakı Heykel yap, ebrule, sevgiler doku Yeter ki sanat yap, bulunur pazar.........Aşık Lüzumsuz |