Sevgili ölüm!
Acele edip başıma iş açma
beklendiğinde, bekletme, kendini aratma
bu anda ne seni istiyorum, ne de bekliyorum
biliyorum, sen de biliyorsun ki, herkes ve
her canlı gibi ben de kendimi sana saklıyorum
o halde acelemiz ne!
itiraf ediyorum ki, senden çok hayatı seviyorum
bak işte sigaramı söndürüyorum
bak, işte soydum elma armut yiyorum
tatlı hayallere, hülyalara dalıp gidiyorum
bak işte horozlar ötüyor
ezanlar okunuyor
ay ihtiyar haliyle göğe ağıyor
birazdan güneş de doğacak
sil baştan gibi umutlarla dolu
yeni bir gün yeni bir yaşam serüveni başlayacak
daha, daha güzel, gül gülistan olsun olmaz mı şu dünya
hep güzellikler, dostluklar yansıtsa hayat denen bu ayna
kan dökülmesin, açlıktan kimseler perişan olmasın
sahi savaşlarda depremlerde daha nice kör
ölümlerden de sen mi sorumlusun
Ah! ne zalimsin!
seni, ey ölüm seni öldürmeli!
bu emri, bu icazeti kimden alırsın!
başına buyruk musun, yoksa sade bir duyurucu musun
sahi sayılan kör ölülerde ölenleri mi çok
yaşam miadı dolduğu için aldıkların mı çok!

Yaradan dersek adı üstünde var edendir
doğa dersek adı üstünde, doğadır doğurandır

Ya ölüm! anladık da;
ya kör ölümler, öldürmeler!
İşte orda, o noktada seni değil
öldürenleri öldürtenleri öldürmeli!
hadi git senin yerine can alanların
canlarını almaya git sevgili ölüm!
Mustafa (muster )
Eski notlardan
Cide Df. 3 Sf. 106